اختلاف والدین و نوجوانان

اگر چه روان شناسان نوجوانی را دوران اختلافات شدید و مداوم نمی بینند؛ ولی تمام والدین و نوجوانان شهادت خواهند دارد که این دوران خالی از اختلاف هم نیست. گاهی دعواها سر مدت زمانی است که نوجوانان برای انجام فلان کار دارند. نوجوانان معمولاً معتقدند برخی کارها را خیلی زودتر از والدین شان باید انجام بدهند(کالینز و همکارانش، 1997 به نقل از کاپلان، 1381) ؛اما قضیه این نیست که پدر و مادرها استقلال و قابلیتهای فرزندانشان را قبول ندارند؛ بلکه معتقدند نوجوانها برخی حقوق و رفتارها را باید بعدا کسب کنند و انجام بدهند(دور بناش، ریتر، مونت – رینادوچن، 1990به نقل از کاپلان، 1381). پدر و مادرها و نوجوانان در تمام زمینه ها به یک اندازه اختلاف ندارند (اسماتانا و اسکوئیت،1994 ) پدر و مادرها در بعضی از زمینه ها بیشتر و آسان تر قدرت می دهند. برای مثال والدین و کودکان در مورد امور شخصی مثل نوع برنامه های تلویزیونی یا نوع لباس معتقدند که این امور تا حدی زیادی به کودکان بستگی دارد.
برخی از مسایل اخلاقی نیز از نظر هر دو گروه حق مشروع والدین است اما نوجوانان شمار بیشتری از مسایل را شخصی محسوب می کنند. بین قضاوت نوجوانان و والدین در خصوص حد و حدود حقوق والدین در زمینه های ایمنی و دوستی اختلافات شدید دیده می شود و بیشترین اختلاف نظرها بر سر همین نوع مسایل است(دمو، 1997به نقل از کاپلان، 1381). در بعضی از خانواده ها صرف نظر از ترکیبی که دارند اختلاف کمتری وجود دارد واین خانواده ها اختلافها را بهتر حل می کنند. خود اختلاف موجب تضعیف رابطه و والدین کودک نمی شود، بلکه مشکل بر سرعدم رفع رضایت بخش اختلاف ایجاد می شود. اگر والدین و نوجوانان سعی کنند مشکلات را از دریچه چشم یکدیگر ببینند و جلوی تحمیل اراده خود را به یکدیگر را بگیرند، اوضاع بهتر خواهد شد. اگر آنها بجای محک زدن اراده یکدیگر وقت خود را بیشتر صرف روشن کردن و تعریف مشکل نمایند، به راه حل ماندگارتری دست خواهند یافت. برای مثال بحث و اختلاف نظر بر سر یک اتاق کثیف را می توان با تهیه برنامه نظافت بر طرف نمود(استرانبرگ،1990) . امکان رفع اختلاف به جو و حال و هوای خانواده بستگی دارد. حاکم بودن یک جو صمیمی و توام با حمایت باعث می شود طرفین مذاکرات موقتی بر سر اختلافها داشته باشد و اختلافشان شدت یابند. متاسفانه در اوایل نوجوانی در خانواده های پر از نفرت و خصومت دفعات اختلافات والدین و نوجوانان افزایش می یابد و این افزایش تا اواسط نوجوانی شدت خود را حفظ می کند در حالی که در خانواده های صمیمی و سرشار از حمایت ، روابط والدین و نوجوانان بتدریج بهتر می شود خانواده هایی که بگو مگوهای خود را با موفقیت حل نمی کنند دچار مشکلات بلند مدت و چرکی می شوند، مشکلاتی که رابطه والدین و نوجوانان را تضعیف می کنند. در حقیقت بین گزارش دادن اختلاف نظرهای شدید و حل نشده نوجوانان و مشکلات رفتاری و سازگاری آنان و مصرف الکل و مواد مخدر توسط نوجوانان رابطه وجود دارد(روتر،1995) .