نویسنده: رضا خدایی محمودی
منبع:ماهنامه
تدبیر- سال هیجدهم- شماره 187
چکیده
سالیان
متمادی برنامه های کاربردی مورد استفاده در سیستمهای اطلاعاتی به صورت مجزا ارائه
می شدند و هیچ ارتباطی با یکدیگر نداشتند. چنین نرم افزارهایی مورد توجه و علاقه شرکتهای
کوچک بود و براحتی نیازهای خود را توسط این برنامه های کاربردی برآورده میکردند. اما پس از مدتی با گذشت زمان و با شروع فرایند
مهندسی مجدد فرایندهای تجاری در سازمانها، نیاز به انواع مختلف سیستمهای
اطلاعاتی احساس شد و تولید سیستمهای اطلاعاتی یکپارچه که بتواند نرمافزارهای
حوزه های مختلف از جمله حسابداری، تولید، فروش، انبار و. . . را به صورت منسجم و همراه هم به کار گیرد آغاز
شد. برای تولید چنین نرمافزاریهایی،
ارائه رویکرد های جدیدی از جمله معماری مبتنی بر client /server و همینطور
نرمافزارهای یکپارچه ضروری به نظر می رسید. در سال 1992 ساختار یک سیستم اطلاعاتی یکپارچه
توسط یاکاهو و راهالی توسعه یافت. در این
ساختار، به اشتراک گذاری دادهها بین کاربران این امکان را ایجاد میکرد تا بسادگی
و بسرعت داده های مورد نیاز واحدهای دیگر را در اختیارشان قرار دهند و همچنین
مدیران بخشهای دیگر نیز قادر بودند، به صورت یک سیستم جامع و یکپارچه با یکدیگر در
ارتباط باشند و گزارشهای مورد نیاز خود را از یک سیستم واحد استخراج کنند.
- ۰منتظر نظرات شماهستم
- ۲۱ مرداد ۹۴ ، ۱۱:۳۸