تأثیر فضاهای آموزشی بر یادگیری و آموزش

کمیت و کیفیت فضاها در آموزش ویادگیری نقش به سزایی دارد. گرما یا سرمای بیش از حد کلاس ،نامناسب بودن نور و نظافت کلاس،سر و صدای غیر معقول و تعداد بیش از حد دانش آموزان درکلاس موجب کاهش کیفیت تدریس ویادگیری می شود.( شعاری نژاد.1368 . 83)

معماری مدارس یکی از پارامترهای مؤثر تربیتی و آموزشی درامرتعلیم وتربیت نوین به شمارمی رود  و همانگونه که صاحبان اندیشه دربررسی مسائل آموزشی همواره عوامل گوناگون چون خانواده ،معلم ،روش تدریس ،کتب درسی،مدیریت آموزشی وغیره را به عنوا ن عوامل مؤثر در فرایند تحصیلی مورد تأکید قرار می دهند معماری یا فضای فیزیکی مدرسه نیز دراین میان به عنوان یک عامل زنده و پویا درکیفیت فعالیتهای آموزشی وتربیتی دانش آموزان ایفای نقش می کند.

 در یک نگاه سیستمی چگونگی معماری مدارس واصول و عناصر تشکیل دهنده آن نظیر فرم تناسب ومقیاس . نوع سازمان دهی و فضائی ،رنگ،نور،صدا، تجهیزات وفضای باز محوطه و… می تواند اثرات قابل توجهی بر دانش آموزان باقی بگذارند.مدرسه زیبا یادگیری را آسان کرده و نشاط وشادابی را برای کودکان و نوجوانان به ارمغان می آورد ومدرسه نامناسب و تنگ وتاریک و خشک وبی روح،خمودی وکسالت و افسردگی را برای دانش آموزان به همراه داشته و برمیزان یادگیری و حضور فعال و با نشاط آنان درمدرسه تأثیر منفی می  گذارد(  دابشلیم ،1376 ،24)

درمحیط مدرسه ای که کلاسهای آن به اندازه کافی نور وجود نداشته باشد.خستگی زود رس چشم و درنهایت بی توجهی دانش آموزان را نسبت به درس باعث می شود و صدای نامناسب باعث خستگی بدن ،کم شدن میزان دید و کم شدن تشخیص رنگها و درنهایت کاهش ظرفیت بازدهی کاری دانش آموزان می گردد ( خالص ،1376، 45 )

در ایران متأسفانه مقدار قابل توجهی از ساختمانهای مدارس موجود به دلایل گوناگون آسیب دیده اند و بامحیط نشاط انگیز علم و دانش تناسب کمی دارند درچنین مدارسی که فضای فیزیکی مدرسه و محیط حاکم بر روح وروان دانش آموزان باعث خستگی ،بی نظمی،آلودگی و بی تمرکزی دانش آموزان می شود،تحقق اهداف دربرنامه های تربیتی و آموزشی با شکل جدی روبرو است. همچنین انتقال پیام های تربیتی و رشد دهنده با سختی و به کندی صورت خواهد گرفت و شوق و رغبت یادگیری دردانش آموزان را به حداقل خواهد رساند (ادهم ،1375، 33)