ارتباط با والدین و همسالان

نوجوانان و والدین غالباً در مورد یکدیگر دچار سوء تعبیر می شوند. در تحقیقی از نوجوانان خواسته شد با پاره ای سوالات مهم جواب بدهند. سپس نظر شان را در مورد جوابهای احتمالی پدر و مادرشان به آن سوالات بنویسند. آنگاه از پدر و مادرها خواسته شد به همان سوالات جواب بدهند و بنویسند فرزندشان چه جوابی به آن سوالات خواهد داد. نتایج نشان داد بین پاسخهای خود آنان به سوالات تفاوت وجود داشت ولی تصورشان در مورد جوابهای یکدیگر غالباً غلط بود. از نظر پدر و مادرها نظرات فرزند نوجوانشان بیشتر به نظرات آنان نزدیک بود نوجوانان هم فکر می کردن نظراتشان خیلی با نظرات پدر و مادرشان فرق دارد(سرند، کارسون، مایسلس و تپ، 1975، به نقل از کاپلان، 1381) والدین تفاوتها را دست پایین گرفتند و نوجوانان دوست دارند از پدر و مادرشان فاصله بگیرند. این نکته معرف ارتباط ضعیف نسلها است؛ اما ارتباط نوجوانان با همسالان با ارتباط آنان با پدر و مادرها خیلی فرق دارد. والدین بیشتر رهنمود می دهند و تجربه خود را مطرح می کنند در حالی که همسالان بیشتر اهل تقابل و بیان تجربه های مشابه اند(هانتر،1984) این تفاوت ارتباطی ریشه در ماهیت رابطه والد و کودک دارد که به واسطه ماهیتش تحت فرمان والدین است در حالی که رابطه نوجوانان با همسالانش بیشتر جنبه داد و ستدی دارد(فلاگونی،1993) والدین دوست ندارند به حرفهای نوجوانانی گوش بدهند که ارزشهای و عقایدشان در حل شکل گیری است خصوصا اگر موضع آنها با موضع والدین شان فرق داشته باشد. والدین ممکن است با شنیدن دیدگاههای مختلف فرزندانشان شروع به سخنرانی کنند، روشی که یک روش ارتباطی نا موثرند است. پدر و مادرها بیشتر دوست ندارد دیدگاههای خودشان را توضیح بدهند تا این که نظرات فرزندشان را بفهمند بخش قابل توجهی از ارتباطات والدین بصورت انتقاد است. این قضیه جای تاسف دارد چون ارتباطات مثبت و توام با حمایت به کودکان کمک می کند هویتشان را عمیق تر کشف کنند. ارتباط خوب مستلزم این است که اعضای خانواده به حرفهای یکدیگر گوش بدهند. نظرات خود را صریح و جسورانه بیان کنند (البته در عین انعطاف پذیری وسعه صدر داشتن) و احترام و حساسیت را فراموش نکنند (راتواند، 1997، به نقل از کاپلان، 1381). بطور کلی پدرها بیش از مادرها درصدد کنترل بچه ها هستند والدینی که با احترام گذاشتن به عقاید نوجوانان و رعایت حق ممتقابل و تحمل به حمایت از نوجوانان خویش مباردت می ورزند، به فرزندان نوجوانان خویش اجازه می دهند هویتهای مختلف را کشف کنند(کوپر،1986) نوجوانان بیش از والدین خود به تفاوتهای ارتباط با والدین و همسالان دقت می کنند. به نظر آنها سه در ارتباط بین نسلها سعه صدر کمتر و مشکلات بیشتری دیده می شود (بارنز و اولسون، 1985، به نقل از کاپلان، 1381) ؛ ولی مشکلات ارتباطی در هر دو جناح وجود دارد .