تعاریف کارآفرینی
تعاریف زیادی از کارآفرینی وجود دارند، اما هنوز یک تعریف عام و پذیرفته شده از آن ارائه نشده است، برخی از این تعاریف عبارتند از:
- کارآفرین فردی است که تصمیم میگیرد از طریق ایجاد کسب و کاری منحصر به فرد توسط خود، بر آیندة کاریاش تسلط داشته باشد.
- رابرت هیسریچ (٢٠٠٢):
«کارآفرینی، فرآیند خلق چیزی متفاوت و با ارزش از طریق اختصاص زمان و تلاش لازم برای آن است؛ با فرض همراه بودن ریسکهای مالی، روانی و اجتماعی و نیز دریافت پاداشهای مالی و رضایت فردی».
- پیتر دراکر (١٩٨٥) معتقد است که کارآفرین کسی است که فعالیتهای اقتصادی کوچک و جدیدی را با سرمایة خود شروع نماید. وی میگوید که امروزه در تعریف کاملی از کارآفرینی آشفتگی زیادی وجود دارد و ازاینرو نمیتوان تعریف استاندارد، جامع و مانعی از آن بهدست داد. علت این امر در طبیعت بین رشتهای[1] کارآفرینی نهفته است. برخورد صاحبنظران با مقولة کارآفرینی همچون برخورد افراد نابینائی است که با موجودی مواجه میشوند و هر کدام متناسب با عضوی از حیوان که لمس مینمایند به توصیف آن میپردازند (احمدپور، 1380: 30)
با این همه، تقریباً در تمامی تعریف کارآفرینی این توافق وجود دارد که ما با نوعی از رفتار مواجهیم که شامل موارد ذیل میشود:
1. پذیرش پیشگامی؛
2. سازماندهی مجدد مکانیزمهای اجتماعی/ اقتصادی جهت عملی ساختن منابع و شرایط؛
3. پذیرش ریسک یا شکست.
- «جفری تیمونز» از کالج بابسون:
1. کارآفرینی توانایی و خلق و ساختن یک چیز، عملاً از هیچ است.
2. کارآفرینی به جای اینکه فقط نگاه کردن، تحلیل کردن و تشریح چیزی باشد، شامل آغاز نمودن، انجام دادن، دست یافتن و ساختن یک مؤسسه یا سازمان است؛
3. کارآفرینی مهارت پی بردن به یک فرصت در جایی است که دیگران آن را آشوب زده، متناقض و مبهم میبینند؛
4. کارآفرینی توانایی پایهگذاری یک تیم است که افراد بتوانند مهارتها و استعدادهای یکدیگر را تکمیل نمایند؛
5. کارآفرینی پی بردن به چگونگی یافتن، تدارک دیدن و کنترل منابعی است که اغلب در کنترل دیگران قرار دارد و اطمینان دادن از اینکه پول تا زمانی که نیاز به آن حیاتی نیست، به مصرف نمیرسد؛ و نهایتاً
6. کارآفرینی تمایل به اعمال ریسکهای حساب شده، در زمینههای مختلف شخصی و مالی و سپس انجام هر کاری که برای ایجاد مزیت و برتری امکانپذیر است، تلقی میگردد (Ashomre, 2004: 1-2).
- «گارتنر»[2] بر این باور است که کارآفرینی نوعی روش تفکر و اقدام است که ذهن افراد را به خود مشغول نموده، که طی آن کلگرایی در نگرش و رهبری متعادل به منظور خلق ارزش بهوجود میآید (Seeling, 2003: 2).
- ۹۳/۰۷/۲۹